Ξυπνάω στη μέση του
τεράστιου κρεβατιού μου πιο ευτυχισμένη από ποτέ και ανυπομονώ να νιώσω τη
γεύση της μαρμελάδας βερίκοκο που διάλεξα χθες το απόγευμα. Είναι καλοκαίρι και
αφήνω τους γύρω μου να με κακομάθουν και τον ήλιο να με υπνωτίσει και το νερό
της θάλασσας να με κάνει ακόμα πιο ευτυχισμένη.
Το βραχιόλι που φοράω στο
πόδι μου, δείγμα ενός προηγούμενου καλοκαιριού μου θυμίζει ένα προηγούμενο
εαυτό μου, σχεδόν ξεχασμένο πλέον. Όταν το κοιτάζω νιώθω σα να κοιτάζω ένα άλμπουμ
με παλιές φωτογραφίες. Κρατάω μόνο τις καλές αναμνήσεις αν και όσο και να
προσπάθησα να σώσω οτιδήποτε από αυτές, ο χρόνος και η λογική που απέκτησα με
έχουν κάνει απλά να μένω παγερά αδιάφορη σε ό,τι υπάρχει από την εποχή του βραχιολιού. Για το παρελθόν μου δε
μετανιώνω ποτέ, το σέβομαι σχεδόν με με θρησκευτική ευλάβεια. Προχθές το βράδυ
πριν κοιμηθώ έκανα το σταυρό μου χαμογελώντας διότι ένιωσα πιο δικαιωμένη από
ποτέ. Βλέπετε ήρθε το σημείο στο οποίο σπάει ένα παλιό ποτήρι και επιτέλους
μπορείς να το πετάξεις μακριά γιατί πλέον νιώθεις πόσο άχρηστο είναι και οτι
σου πιάνει χώρο στο ντουλάπι της κουζίνας σου, στο οποίο κατά τα άλλα υπάρχουν
πολλά σετ καινούργιων, κρυστάλλινων ποτηριών, όλων έτοιμων να σε κάνουν
περήφανη στο πρώτο δείπνο που θα διοργανώσεις σπίτι σου.
Κάθομαι και γράφω αυτές τις
λέξεις, ένα καλοκαιρινό μεσημέρι στην Αθήνα ενώ προσπαθώ να χορτάσω τις εικόνες
γύρω μου και τα όμορφα βράδια που περνάω και νιώθω τυχερή που σε λίγες μέρες θα
επισκεφθώ το αγαπημένο μου μέρος σε ολοκληρο τον κόσμο. Η ηρεμία που χαρίζεται
απότομα είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί κανείς να λάβει μετά από μία
καταστροφή. Σκέφτηκα να κόψω το βραχιόλι που δεν έχω βγάλει από πάνω μου από
εκείνο το μακρινό πια καλοκαίρι μα δε βρίσκω το λόγο. Ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσεις
ένα καλό μέλλον είναι να πάρεις το παρελθόν σου μαζί. Να το αντικρίζεις κάθε
μέρα και να το δέχεσαι σαν ένα κομμάτι σου. Η αλήθεια είναι πως εκεί βρίσκεται
ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Με το να προσπαθούμε να μισήσουμε το παρελθόν-ένα
κομμάτι μας, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να μισήσουμε τον εαυτό μας. Γι
αυτό χαμογελάω και κρατώ το υπέροχο καλοκαιρινό μου βραχιόλι καθώς σκέφτομαι το
καινούργιο βραχιόλι που φόρεσα πλέον από πάνω του. Μου θυμίζει κάτι καινούργιο,
κάτι όμορφο, κάτι από το φετινό καλοκαίρι.
«Αν κάποιος σε κοροιδέψει
μία φορά σίγουρα θα πρέπει να είναι ντροπή του. Αν κάποιος σε κοροιδέψει και
άλλη φορά, τότε θα πρέπει να είναι ντροπή σου.» Κουλουριάζομαι στο τεράστιο κρεβάτι μου και αρχίζω το πρωινό μου πιο χαρούμενη από ότι έχω νιώσει εδώ και καιρό.
